شلام

خوفین؟چه خفلا؟ بازم ببشخین که در به دیر می آپم آخه سلم خیلی شولوغه

این بهزاد نامردم که دیگه نمیاد آپ کنه تا به من بیچاره اینقدر فشار نیادباشه بهزاد خان دارم برات

کاری نکن دوباره هدایتو خفر کنما

بچه اون پستمو با عنوان دلم برای کودکی هایم تنگ شده رو یادتونه؟

معلممون همین موضوعو بهمون داد و منم همینو بلاش خوندم

خب لاستش قرار بود اونایی که نمره ندارن بخونن منم که نمره داشتم همینو بردم تا نگه ننوشتی اما درس 5 دقیقه آخر کلاس گف بیا انشاتو بخونمنم هرکاری کردم که نخونم نشد آخرشم گفت اگه نخونی نمرتو صفر میذارم

منم رفتم و قبل از خوندن انشام از همه ی الو الو  های گرامی خواستم ایندفعه رو نشنیده بگیرن . معلممون هم عین گ.و.س.ف.ن.د  هی وسطش تیکه مینداخت.

خلاصه انشام تموم شد و بچه ها که انگار حرف دلشونو زده بودم شروع کردن به دست زدن و سرو صدا کردن

معلممونم نامردی نکرد و گفت حالتو میگیرم تازه نمره هم نداد بهم(می بینید چقدر نالاحتم؟)

دیگه همین دیگه...........

دفعه بعد با آپ بهتری میام

پ.ن:بچه های اکیپمون برای شناسایی آنتنا از الو الو استفاده میکنن.

مثلا وقتی یه نفر مشکوکه بچه ها از هم می پرسن الو الو آنتن میده؟

دوستون دالم

پسر!

عشق

یک چیزی هست. چیزی است

شاید

شبیه

یک تکه

کیک

سیب

شلام

این منم که انتظار طولانیتان را به پایان رسانده ام پس بیاید ماچم کنید زود ....تند.... سریع.

اه اه تفیم کردین اصلا نمی خواد ماچ کنید

لاستی حالتون چطول مطوله خوفین؟خوش میگذره؟

به من که خوش نمیگذره...می گذره.....نمیگذره....نمیدونم که .

یه خرده که خوش میگذره معلما گند می زنن به خوش حالیمون تا که میایم به بدبختیمون بلسیم دوباره یه اتفاق خوب میفته خلاصه درگیریم.

ببشخین دیر می آپم آخه درسام خیلی سنگینه .از شنبه هم تستامون شلوع میشه ماهم مجبوریم برای تست ریاضی دوتا کتاب کار و جزوه و کتابو ................بخونیم.

از شنبه ی دیگه هم امتحانا.......

بیخیالش خودمونو عشق است.

دیروز کتاب بابالنگ درازو تموم کردم خیلی قشنگ بود.

از آهنگ وبم خوشم نمیاد اولش یه آهنگ از انریکه گذاشته بودم اما چون خواهلم آهنگه رو گذاشته بود رو وبش نذاشت من بذارم البته شاید طی یک عملیات مخفیانه دوباله همون آهنگو گذاشتم.(خب دانش آموزای عزیز توجه کنید فعل گذاشتن صرف شد.خوب بخونید جلسه بعد امتحان میگیرم ازتون.)

دیگه نمیدونم.

همتونو میدوستم زیاااااااااااااااااااااااااااد

دلم برای کودکی هایم تنگ شده، برای آن زمان که مرگ معنایی نداشت و فقط زندگی بود و زندگی که خلاصه میشد در :توپ،عروسک،مداد رنگی.....

  آن زمانکه همبازی ها فرقی نداشتند،چه پسر چه د خترو من هیچگاه به خاطر فوتبال بازی کردن با پسر ها توبیخ نمی شدم.

بچه که بودم گشت ارشاد هیچ وقت مرا به خاطر بدحجابی ام نمی گرفت و هیچ برادر بسیجی ای به من نمیگفت:خواهر،حجابتو رعایت کن. آن موقع هیچکدام از اینها نبودند و من در دنیایی از شادی غرق بودم با هر لباسی که دلم میخواست.بدون اینکه نگران باشم مبادا دستهایم بیشتر از مچ در بیایند و خدایی ناکرده برادری را تحریک کنم.هه....!برادر!!! خنده دار است.بگذریم گفتنش چه فایده ای دارد؟

دنیای کودکی هایم خیلی قشنگ بود ،بدون اینکه نگران امتحان باشم یا از ایراد گرفتن های ناظم مدرسه بترسم.در بچگی هایم همه آدم ها مهربان بودند،هیچ کس دروغ نمی گفت،هیچ آنتنی وجود نداشت تا آمار مرا به مادرم یا مدرسه بدهد.

در عوض دوستی بود و آبنبات خوردن با بچه های همسایه یا خاک بازی جلوی ساختمان نیمه کاره و ترکیدن توپ هایمان زیرچرخ ماشین ها .همه ی اینها دلتنگی هم دارد.

دلتنگی برای آن زمانها که دنیایم را غرق در رنگهای شاد،همانطور که میخواستم نقاشی می کردم.شاد در آن قد آدم ها با ساختمان ها برابر بود و همیشه گلهایی به اندازه بچه کوچک خانواده در باغچه دیده میشد، اما صفا داشت و صمیمیت.آسمانش آبی بود و اگر هم باران می باریدهمه خندان بودند و کسی روی سرش چتر نمی گرفت تا خیس نشود.

بچه که بودم نمیدانستم هوای دونفره یعنی چه.......................

امروز

باران پاییزی

نمی دوست داشتنی

بود

می بارید.

می بارید.

می بارید.

و نقاشی می کرد

خانه ی

روح مرا

غمگین.

امروز

باران پاییزی

پیر هارا

وادار می کرد

خیلی خیلی پیر

به نظر برسند.

نیا باران!

زمین جای قشنگی نیست.

من از اهل زمینم خوب میدانم،

که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست می دارد.

دلم گرفته فک کنم همش برای این بارونه که یه ریز میباره.

برای چی میای؟ اون بالا تو آسمون جات خیلی خوبه.مردم روی زمین قدر تو رو نمی دونن.

نبار زمین اصلا ارزششو نداره.

دل نوشت:یه خورده زیاده روی کردم.شما به دل نگیرید.

شلام

ترشیف آواردم بعده یه قرن.

خوفید شما؟خوش میگذره؟

من که عاااااااااااااااااااااااااااااالیم.ولی خوش نمیگذره.چند لوزیه بدجوری دلم گلفته.نمیدونم چیکال کنم.

همین الانم حس خوبی ندالم.ولی میدونم دردم چیه آخه چند روزه از مدرسه که میام همش دارم رمان می خونم.اونم از نوع عاشقانه تخیلی(هان؟)یعنی اینکه 30 تا صفحه از این عاشقانه رو می خونم بعد دیگه حالم از عشق زیاد به هم میخوره میرم داستان تخیلی می خونم(نبرد با شیاطین) خیلی باحاله.

عاشق این لرد لاسه ام.یه اربابه شیطانیه با پوست قرمز و بازوهای گوشتی به جای دست و یه سوراخ پر از مارماهی هایی که تف می کنن به جای قلب که غذاش غم و غصه ی آدماس از زجر کشیدنشون لذت می بره  با کلی هیولا که نوچه هاشن.شاید برای شما جذاب نباشه اما من دوسش دارم .یه جورایی متفاوته.( ها چیه مگه تو جوراب سولاخه دو قرن پیشتو دوس داری من بهت چیزی میگم؟)

خیلی بده آدم بیاد بشینه پای نت بعد یادش نیاد چی میخواست بنویسه.

آهان یادم اومد،همونطور که می دونیدالبته مطمئنم که نمی دونید(نخند بی ادب دارم حلف می زنم.)چی داشتم می گفتم؟آهان دو هفته پیش تولد اینجانب بود که هیچ کس به جز امیر علی خان یادش نبود.پس یه تشکر ویژه واسه بامعرفتیش البته فکر کنم دیره.از ده بس(اگه تونستی بخونی)

دیگهههههههههههههههههه یادم نمیاد.

بای تا های